Het is een vaststaand Belgisch grondwettelijk principe dat er géén preventieve censuur kan gebeuren. Ook in het systeem van het E.V.R.M. (art. 10) is de facto preventieve censuur uitgesloten, daar zij uiteraard niet kan verzoend worden met een "noodzaak in de democratische samenleving" en zelfs als censuur zou overwogen worden ter bescherming van "andere rechtsgoederen" er een afweging dient te gebeuren tussen het belang van de vrije meningsuiting en die "andere rechtsgoederen".

In casu is het duidelijk dat het privé belang dat eiser zou kunnen hebben – quod non- uiteraard niet in verhouding staat tot een algemeen en eeuwig spreek- en schrijfverbod voor concluante.

1.2.2.2. Vrije meningsuiting in aangelegenheden van publiek belang.

1.2.2.2.1. Een bevoorrecht statuut: een recht en zelfs een plicht!

In een democratische samenleving dient de vrijheid van meningsuiting over aangelegenheden van publiek belang een bevoorrecht statuut te hebben en moet er open debat en vrije discussie kunnen zijn over thema's die de samenleving beroeren.
Onze (Grond) wetgever ging er zelfs van uit dat elke burger de plicht (en niet alleen het recht) heeft om de daden van openbare gezagsdragers te beoordelen en voor te leggen aan de publieke opinie.
Zie J.S.G. NYPELS: Législation criminelle de la Belgique ou Commentaire et Complément du Code pénal Belge, Bruxelles, Bruylant, 1868, p. 393, n° 34:

"La vie publique du fonctionnaire est essentiellement du domaine de la publicité. Chaque citoyen a le droit et en quelque sorte le devoir de scruter (onderstreping van concluante) ses actes et de les soumettre au contrôle de l'opinion."

1.2.2.2.2. Wijze van vrije meningsuiting

Niet alleen bestaat er vrije meningsuiting over degelijke aangelegenheden, een ruime rechtspraak is het er ook over eens, dat deze meningsuiting gebruik mag maken (ja zelfs moet maken, om effect te sorteren) van "scherpe bewoordingen". Een openbaar gezagsdrager mag "hard aangepakt" worden door een journalist:

Zie in dit verband volgende rechtspraak:

1.
Hof Mensenrechten 25 juni 1992 Thorgeir Thorgeirson tegen IJsland, Ars Aequi, 1993, 687 e.v.