Waarom gaat eiser ook nu weer elke vraag in de conclusies van concluante naar de relevantie van wat er zich in de trein afspeelde, of zelfs in de controlepost, uit de weg?

In werkelijkheid daagt eiser concluante immers niet wegens wat zij in de trein zei, ook al zouden haar opmerkingen daar zogenaamd "smadelijk" zijn geweest en zou zij zich hebben "misdragen". Eiser vond wat zij indertijd deed niet eens belangrijk genoeg om PV tegen haar op te maken. Waarom dan nu haar "laakbare" gedrag van indertijd ineens uitgebreid gaan bespreken? Deze zaak gaat toch niet over wat concluante in de trein dan wel in de tijdelijke controlepost zei of deed? Deze zaak gaat uitsluitend over wat concluante in De Morgen schreef (in een artikel dat zij later, zoals al haar artikelen, op haar homepage gereproduceerd heeft), over wat zij in interviews kort daarna over de kwestie heeft gezegd, en over de klacht die zij bij Comité P heeft ingediend.

In de argumentatie van eiser is duidelijk een gradatie waar te nemen.
De inleidende dagvaarding was niet gebaseerd op de beweerde smaad gepleegd door concluante, maar wel op het feit dat zij de euvele moed heeft gehad aan de pers (met bescherming van de anonimiteit van eiser) en het Comité P. (met waarborg van het beroepsgeheim van het Comité P.) haar ervaring te vertellen i.v.m. een haar en haar vriend overkomen arrestatie resp. fouillering.

In de eerste besluiten van eiser heet het al dat (p. 30) "een kleinere fractie van de schade" veroorzaakt door "smadende uitlatingen" tijdens de controle.

In de tweede besluiten wordt dit aspect plots breed uitgemeten.

Concluante kan zich niet van de indruk ontdoen, dat eiser hiermee de aandacht wil afleiden van de fundamentele discussie over het recht om bericht te geven resp. klacht neer te leggen over zijn politioneel optreden.

2.
Eiser stelt dat hij 'na 15 jaar dienst perfect de criteria in kaart brengen op grond waarvan verdenkingen worden vastgesteld'.
Maar eiser laat telkenmale na die criteria te formuleren. Ook concluante en haar vriend reisden met een weekendretourbiljet. Er waren veel mensen in de trein zonder bagage. Er waren echter geen andere Noord-Afrikaanse mensen in de treinwagon. Zij werden er als enige uit gehaald.
Eiser herhaalt weer dat de controle van de twee jongemannen positief zou zijn geweest. Concluante herhaalt nogmaals dat zij eiser en Babeliowsky niets hebben zien vinden; als hij iets gevonden heeft, bijvoorbeeld tijdens de fouillering in het open toilet, zou eiser op enig moment een voorwerp in zijn hand moeten hebben, een voorwerp dat nadien ergens opgeborgen zou moeten zijn geworden in zijn jas- of broekzak. Concluante heeft hem dat niet zien doen. En wat was vanzelfsprekender geweest in de omstandigheden waaronder de fouille zich afspeelde, dat eiser de 'gevonden drugs' triomfantelijk in de lucht had gestoken? Ook Babeliowsky heeft niets gevonden.

Er zijn trouwens ongerijmdheden in de door eiser opgemaakte PV's i.v.m. drugvangst.
(zie hierna onder De door eiser voorgelegde stukken/bewijsvoering)