"Tevergeefs werpt appellant op dat dragers van openbare functies blootstaan aan perskritiek die een vorm van onderwerping is van hun activiteiten aan de censuur van het publiek. Ook dit is naast de kwestie. Niemand, ook geen politicus of ambtenaar moet dulden dat tegen hem verdachtmakingen worden uitgebracht die niet berusten op een grond van waarheid of waarvoor minstens ernstige of objectieve aanwijzingen bestaan." (Gent 11 mei 1978, R.W., 1977-78, 46).

Het feit dat verweerder duidelijk een openbare en beledigende kritiek uit, die niet is gesteund op objectieve feiten, waarvan hij wist dat ze de reputatie en de goede naam van concluant in het gedrang brachten (hetgeen zijn expliciete bedoeling is) en waarbij hij "wraak" wil nemen, toont duidelijk aan dat hij de "persvrijheid" en de vrijheid van meningsuiting op onwettige wijze en in strijd met de algemene zorgvuldigheidsverplichting misbruikt.

Zelfs de om zijn veelvuldige en cassante kritiek gekende auteur Herman BRUSSELMANS, vindt blijkbaar de houding van verweerder en zijn vriendin buiten alle proportie. In zijn interview in P-Magazine geeft hij trouwens een schetsende samenvatting van hoe mevr. SPAINK's verhaal overkomt op het grote publiek: "Je leest in de Morgen dat schrijfster Karin Spaink en haar Portugese vriend zijn opgepakt door de rijkswacht. En je denkt: 'Die flikken zijn vuile varkens! Fascisten! Beulen! En gelijk wat." (stuk 29, p. 37).

Besluit:

Het staat onomstootbaar vast dat verweerder een zeer flagrante inbreuk heeft gepleegd op de algemene zorgvuldigheidsverplichting, inbreuk die zelfs strafrechtelijk gesanctioneerd zou kunnen worden.

Het bestaan van een onrechtmatige daad, zelfs naar Nederlands recht, kan niet worden betwist.

3.1.1.2.    De schade

Verweerder betwist schijnbaar niet het bestaan, noch de omvang van de gevorderde schadevergoeding.