"Tevergeefs werpt appellant op dat dragers van openbare functies blootstaan aan perskritiek die een vorm van onderwerping is van hun activiteiten aan de censuur van het publiek. Ook dit is naast de kwestie. Niemand, ook geen politicus of ambtenaar moet dulden dat tegen hem verdachtmakingen worden uitgebracht die niet berusten op een grond van waarheid of waarvoor minstens ernstige of objectieve aanwijzingen bestaan." (Gent 11 mei 1978, R.W., 1977-78, 46).

Het feit dat verweerster duidelijk een openbare en beledigende kritiek uit, die niet is gesteund op objectieve feiten, waarvan zij wist dat ze de reputatie en de goede naam van concluant in het gedrang brachten en waarbij ze "wraak" wil nemen, toont duidelijk aan dat ze de "persvrijheid" op onwettige wijze en in strijd met de algemene zorgvuldigheidsverplichting misbruikt.

Zelfs de om zijn veelvuldige en cassante kritiek gekende auteur Herman BRUSSELMANS, vindt blijkbaar het relaas van verweerster buiten alle proportie. In zijn interview in P-Magazine geeft hij trouwens een schetsende samenvatting van hoe SPAINK's verhaal overkomt op het grote publiek: "Je leest in de Morgen dat schrijfster Karin Spaink en haar Portugese vriend zijn opgepakt door de rijkswacht. En je denkt: Die flikken zijn vuile varkens! Fascisten! Beulen! En gelijk wat." (stuk 29, p. 37)

3.2.2.2.    De schade

Verweerster kan bezwaarlijk betwisten dat concluant schade heeft geleden naar aanleiding van bovenvermelde feiten.

Dit geldt uiteraard voor de diverse uitlatingen van. verweerster in de gesproken en geschreven pers.

Alhoewel concluant niet met name genoemd wordt in het artikel, schreef verweerster onderaan het artikel in "De Morgen" dat zij bereid [sic] diens naam vrij te geven op eenvoudig verzoek.