Als al bewezen zou zijn – quod non- dat de bevordering van eiser uitgesteld werd, dan is zulks uitsluitend de verantwoordelijkheid van geplogenheden en/of regels bij de rijkswacht zelf. Indien het zo zijn, dat zelfs ingeval van ongegronde klachten in de pers of bij het Comité P. de betrokken politieambtenaar schade zou lijden in zijn loopbaan en vermogen, dan is dit niet de verantwoordelijkheid van concluante.

Als al bewezen zou zijn –quod eveneens non- dat eiser binnen het korps voorwerp werd van spot en minachting waarbij zijn professionele kunnen en leidinggevende positie in twijfel werd getrokken, dan kan er geen oorzakelijk verband zijn met een beweerde fout van concluante. Zij heeft immers eisers naam nergens genoemd, behalve tegenover het comité P. en men kan toch niet annemen dat eisers collega's inzage hebben gehad in concluantes correspondtie met het Comité. Hoe konden eisers collega's dan weten dat "klotenknijper" en eiser één en dezelfde persoon zijn? Er zijn maar drie mogelijkheden.

  • eiser heeft het incident verteld aan zijn collega's op zo'n manier, dat zij hem herkenden uit het relaas van concluante aan De Morgen enkele dagen later. In dat geval is concluantes aansprakelijkheid uiteraard niet betrokken.

  • eiser heeft zelf niet gesproken over het voorval maar andere collega's zoals Reinenbergh, Babeliowsky.. wel. Concluante heeft hiermee alweer niets te maken.

  • de beschrijving die concluante gaf in De Morgen was van die aard, dat eisers collega's onmiddellijk doorhadden wie "klotenknijper" was aangezien het beschreven gedrag als twee druppels overeenstemde met dat van eiser, in welk geval concluantes beschrijving niet lasterlijk was, maar zeer pertinent.

Als al bewezen zou zijn – quod nogmaals non- dat eisers professionele kunnen en zijn leidinggevende positie in twijfel werden getrokken- kan dit geenszins concluante worden toegerekend.

Er zijn maar twee mogelijkheden:

  • ofwel was eisers gedrag behoorlijk en in overeenstemming met de regels van zijn korps en dan moet hij het zijn collega's verwijten, dat ze hem laten vallen zodra hij in moeilijkheden komt precies door een correcte naleving van de regels; concluantes aansprakelijkheid is hierbij niet betrokken.

  • ofwel was eisers gedrag incorrect en dan hadden zijn collega's gelijk zijn kunnen en positie in twijfel te trekken; ook hier is concluante niet aansprakelijk.

Maar eiser geeft zelf in de dagvaarding aan dat de kwestie "in zijn voordeel beslecht" is, wat dan te denken geeft over de houding van zijn collega's. En moeten die collega's en ondergeschikten dan niet berispt worden, omdat ze eiser bespot en geminacht hebben, zijn professioneel kunnen en leiding in twijfel hebben getrokken?

Uitgaande van deze analyse wordt nog aannemelijker wat concluante hierboven al gesteld heeft: er is géén bewijs van schade, omdat er doodeenvoudig geen schade geweest is.


Vorige
Boven
Volgende