Art. 1 al.2: "Bij het vervullen van hun opdrachten van bestuurlijke en gerechtelijke politie waken de politiediensten over de naleving en dragen zij bij tot de bescherming van de individuele rechten en vrijheden, evenals de democratische ontwikkeling van de maatschappij."Eén van de doelstellingen van het Vast comité van toezicht op de politiediensten, gewoonlijk "Comité P." genoemd, is dat de burger er terecht kan met zijn klachten over (onheus beschouwd) politie-optreden. Immers de bescherming van de grondwettelijke rechten van de burger is één van de opdachten van het Comité P.Art. 1 al. 3: "Om hun opdrachten te vervullen gebruiken zij slechts dwangmiddelen onder de voorwaarden die door de wet worden bepaald".
Sinds zijn oprichting moest het Comité P. vaststellen dat strafechterlijke vergrijpen van politiemensen nauwelijks gesanctionneerd worden (zie stuk 2 "Jaarverslag van het Comité P." in Liga Nieuwsbrief, jaargang 16, 1997, p. 8 e.v. en stuk 3 BA.: "Comité P. :strafrechterlijke vergrijpen politiemensen nauwelijks gesanctionneerd" in De Morgen, 07.10.1997, p.4).
Anderzijds was er ook interne kritiek in het Comité P. zélf: Volgens Walter De Smedt, (toendertijd) lid van het Comité, nam dit een al te aarzelende en afwachtende houding aan ten overstaan van de rijkswacht en de gerechtelijke politie. Bovendien formuleerde het Comité P. als dusdanig in zijn jaarverslag van 1995 bedenkingen over de geringe wil van de rijkswacht om zich aan zijn kontrolebevoegdheid te onderwerpen. (zie stuk 4 : Pol Deltour "Politiekontroleur valt komitee P. af", De Morgen, 25.11.1995, p.4)
Volledigheidshalve verwijst concluante ook naar het algemeen principe dat politieambtenaren geenszins onschendbaar zijn.
De Grondwet voorziet uitdrukkelijk dat "geen voorafgaand verlof nodig is om vervolgingen in te stellen tegen openbare ambtenaren wegens daden van hun bestuur (art. 31).
"De strekking van wat in dit artikel bepaald wordt komt hierop neer dat, indien een rechtzoekende particulier een ambtenaar verantwoordelijk acht voor een onrechtmatoige aantasting van zijn rechten of belangen, in geen geval enige regeling mag worden vastgesteld die tussen de rechtzoekende particulier en de ambtenaar een scherm zou plaatsen, waarvan het gevolg zou zijn die particulier te beletten om zelf direct de ambtenaar volgens de gewone bevoegdheidsregelen voor een strafrechter of een burgerlijke rechter te brengen. Uit de voorbereidende besprekingen van dat artikel blijkt dat de grondwetgever nadrukkelijk de persoonlijke verantwoordelijkheid en daarom ook aansprakelijkheid van de individuele ambtenaar heeft gewild, om te voorkomen dat ambtenaren van elk soort en niveau door een systeem van bescherming ongestraft onwettig zouden kunnen handelen" (R.v.St. 08 juli 1982, Zoete, n° 22446)De letter en de geest van het (grond)wettelijk klachtrecht tegen overheids(politie)ambtenaren zijn er dus één van bescherming van de burger tegen de overheid.
Samengevat: eiser beschouwt het beroep op de media en/of de klacht bij de daartoe ingestelde overheidsorganen als een onrechtmatige daad. Zulke stelling is ongrondwettig en moet principieel afgewezen worden.
 |
 |
 |
|
|
|
|