Ook op grond van de bepalingen van voormeld verdrag zijn de Belgische rechtbanken bevoegd, m.n. op grond van artikel 5.3. EEX-Verdrag ingevolge hetwelk ten aanzien van verbintenissen uit onrechtmatige daad de verweerder die woonplaats heeft op het grondgebied van een verdragsluitende staat in een andere verdragsluitende staat kan worden gedagvaard "voor het gerecht van de plaats waar het schadebrengende feit zich heeft voorgedaan".

Deze uitdrukking dient volgens de rechtspraak van het Hof van Justitie te worden geïnterpreteerd als zowel de plaats waar de schade zich heeft voorgedaan als de plaats van de veroorzakende gebeurtenis (H.v.J. 120/79, 30 november 1976, Jur., 1976, 1735, R.W., 1976-1977, 2217, J.T., 1977, 81 en H.v.J., 7 maart 1995, H.v.J., 19 september 1995, T.B.H., 1996, 825).

Deze bijzondere bevoegdheidsregels die ter keuze van de verzoeker staan, berusten op het bestaan van een bijzonder nauwe band tussen de vordering en een andere rechter dan die van de staat van de woonplaats van de verweerder, zodat de bevoegdheid van deze rechter wordt gerechtvaardigd door de eisen van een goede rechtsbedeling en een nuttige procesinrichting.

Bijgevolg hebben de Belgische rechtbanken rechtsmacht en zijn de rechtbanken van het arrondissement Antwerpen, waar de schade en minstens één der feiten zich hebben voorgedaan, bevoegd.

3.1.2.2.    Bevoegdheid van de rechtbank van Eerste Aanleg

Conform artikel 568 Ger.W, neemt de rechtbank van eerste aanleg kennis van alle vorderingen, behalve die welke rechtstreeks voor het Hof van beroep of voor het Hof van Cassatie komen.

Volledig absurd is de redenering van verweerster dat de bevoegde rechter enkel het Hof van Assisen kan zijn.

Artikel 4 V.T. Sv. laat uitdrukkelijk aan de burgerlijke partij de keuze om zijn vordering voor de burgerlijke rechter dan wel voor de strafrechter te brengen.

Artikel 150 G.W. doet geen afbreuk aan de bevoegdheidsregels inzake de burgerlijke vordering, zodat de burgerlijke rechtbanken bevoegd zijn voor de