Wie is Klotenknijper?

In de middag van 29 augustus 1998 onderwierp een lid van de Belgische Rijkswacht - een hoge beambte, naar later bleek - twee Marokkaanse jongeren aan een illegale en intimiderend bedoelde fouillering in de trein tussen Amsterdam en Brussel. Toen ik protesteerde tegen zijn optreden, arresteerde hij me; vervolgens mishandelde hij me op het politiebureau van het Antwerpse spoorwegstation.

Een paar dagen later schreef Karin Spaink een artikel in De Morgen over het voorval. In dat artikel noemde zij de rijkswachter in kwestie "Klotenknijper", daarmee verwijzend naar zijn gedreven en uitgebreide "zoektocht" in het kruis van de twee Marokkaanse jongens.

Het artikel veroorzaakte nogal wat commotie en leidde tot meer publiciteit in andere kranten, op de radio en tv. Het gehele verhaal is te vinden op Karin Spainks internetpagina. Gedurende deze hele periode werd de rijkswachter in kwestie uitsluitend aangeduid als "Klotenknijper" en bleef zijn echte naam geheim voor de buitenwereld. Alleen Karin Spaink, de bevoegde autoriteiten en ikzelf wisten zijn naam.

Klotenknijper werd niet gestraft. Zoals gewoonlijk in zulke zaken hadden zijn collega's "niets gezien" en "niets gehoord" en was er derhalve onvoldoende bewijs om hem te vervolgen. Zoals te verwachten was, is Klotenknijper nu nog steeds een officier bij de Rijkswacht en kan hij voortgaan de dienst te beschamen, beschermd door het zwijgen van zijn collega's; totdat iemand hem op film of tape weet te vangen. Dat is normaal; zo werkt het systeem nu eenmaal.

Wat echter ongehoord is, is dat diezelfde rijkswachter nu een procedure heeft aangespannen tegen Karin Spaink vanwege haar artikel waarin hij BEF 100.000 schadevergoeding van haar eist. Ja, u leest het goed. Dit schaamteloze onderkruipsel, die zichzelf en de politiemacht die hij geacht wordt te dienen te schande heeft gemaakt, eist een schadevergoeding van degene die zijn wangedrag publiek maakte.

Er zit desalniettemin een positieve kant aan het geheel. De dagvaarding tegen Karin Spaink, een publiek juridisch document immers, kan en mag nu door iedereen vrij worden gepubliceerd. Ik wil Klotenknijper daarom hartelijk bedanken voor de mogelijkheid die hij mij geboden heeft om zijn naam bekend te maken aan de buitenwereld. De gehele aanklacht, zijn echte naam en zijn buitensporige eis volgen hieronder.

November 1999: Klotenknijper eist via zijn advocaat van mij "de betrokken internetpagina's onmiddellijk te verwijderen" en eist dat ik me "zowel rechtstreeks als onrechtstreeks [onthoud] van elke verdere publicatie van processtukken". Voorts dreigt hij een kort geding tegen mij aan te spannen indien ik niet onmiddellijk gevolg geef aan deze eisen.

De man is gek geworden. Hij kan de publicatie van rechtbankstukken op geen enkele manier tegenhouden, zeker niet op het net. Zijn dagvaarding wacht ik met graagte af en ik verheug me erop hem in de rechtszaal te zien. Ondertussen nodig ik iedereen buiten België uit om deze website te mirroren. U hoeft daartoe alleen maar klotenknijper.zip te downloaden (ca 450 KB) en die uit te pakken in een directory naar keuze op uw eigen website. Vergeet in dat geval niet om mij te e-mailen zodat ik updates kan sturen.


Maart 2000: Zijn belofte gestand doend heeft Klotenknijper mij nu gedaagd vanwege deze website. Inmiddels hebben zowel zijn zaak tegen Karin Spaink als die tegen mijzelf dimensies aangenomen die ons particuliere dispuut met hem overstijgen en die ieders rechten serieus kunnen aantasten. Klotenknijper tracht namelijk de volgende twee precendenten te scheppen:

  1. Een klacht indienen bij de geëigende autoriteiten is lasterlijk wanneer de klacht niet toegewezen wordt.
  2. Zelfs wanneer de inhoud van een website volmaakt legaal is in het land waar de site onderhouden wordt, kan de maker ervan worden gedaagd in een ander Europees land.
De consequenties zijn duidelijk, mocht Klotenknijper winnen. Je ziet iemand je fiets stelen en doet aangifte bij de politie. Wegens gebrek aan bewijs (of zelfs gebrekkig onderzoek) wordt de dief niet vervolgd. Hij kan jou dan dagen wegens smaad en een schadevergoeding eisen. Wat dit principe teweeg zou brengen in zaken waar bewijsvoering van nature heikel is en waar het woord van de een tegen het woord van de ander staat - zoals bijvoorbeeld het geval is in verkrachtingszaken - is niet moeilijk te voorzien.

De tweede precedent die Klotenknijper tracht te scheppen betekent dat de vrijheid van meningsuiting die elk land haar burgers verschaft, hen ontnomen kan worden door een rechtbank in een ander land. Je publiceert iets dat volstrekt legaal is in België, en wordt daarop gedaagd in Finland, Portugal of Griekenland, en je moet je dáár verdedigen in de taal van dat land en volgens de wetten van dat land. Mocht Klotenknijper deze zaak winnen, dan kun je de vrijheid van meningsuiting goeiedag met je handje zeggen.

Het meerendeel van de juridische documenten behorende tot deze twee zaken zullen hier voor eind maart beschikbaar zijn. De schriftelijke voorbereiding wordt op 12 april aanstaande afgerond en de mondelinge pleiten worden op 25 mei 2000 gehouden in de Rechtbank van Eerste Aanleg, Britselei 55, Antwerpen, om 9.00 en om 10.00 uur. Voel u vrij de zitting bij te wonen.

Mei 2000: Aangezien Karin Spainks zaak de persvrijheid betreft, werd hij verwezen naar een drievoudige kamer van de rechtbank. De zaken tegen mij kregen bijgevolg dezelfde behandeling. En aangezien de rechtbank op de gestelde datum geen drievoudig collegium kon samenstellen, werden de mondelinge behandelingen van 25 mei een simpele uitstelprocedure. Een datum voor de nieuwe hoorzittingen is nog niet vastgesteld, maar vermoedelijk zullen ze ergens in het komende najaar plaatsvinden.

26 april 2002: Heden vonniste de rechtbank van Antwerpen hoofdzakelijk in het nadeel van Karin Spaink en mijzelf. Terwijl enkele van Klotenknijpers meer exorbitante eisen ongegrond of niet toelaatbaar werden verklaard, werd zijn eis tot schadevergoeding volledig toegewezen. Ook de eisen van de Belgische staat tegen mij m b t het logo van de (inmiddels afgeschafte) rijkswacht werd toegewezen. Heel afgezien van de beoordeling van de smaad- en lastervraagen, waarin men het met de rechbank eens of oneens kan zijn, is het vonnis van lage kwaliteit, bevat het zowel feitelijke als logische fouten en is het ten dele amper of slecht onderbouwd. Jammer, maar de gedachte dat dit vonnis niet meer is dan weer een voorbeeld van het beruchte systeem parapluie, dringt zich iets te veel op.

De zaak eindigt hier niet; er worden hoger beroepen ingesteld. Bovendien ben ik nu opnieuw woedend en op oorlogspad. Ik had de website iwww.klotenknijper.com al twee jaar niet geupdate en heb inmiddels ook de toegang daartoe verloren (de site is eigendom van de vereniging Net Theatre, die mijn toegang heeft afgesloten om te voorkomen dat een vonnis tegen mij repercussies op de site van de vereniging kan hebben). Op die slepende en slapende toestanden komt nu verandering. Deze site, waarover ik wél controle heb, is daar maar een van.

Het vonnis moet nog gescand worden. Aangezien de rechtbank zelf copiën van het vonnis aan de pers heeft overhandigd, ben ik zeker dat diezelfde rechtbank geen bezwaren zal hebben tegen de publicatie van haar vonnis hier. Ironisch genoeg bevat het vonnis integraal álle als smadelijk aangemerkte passages, maar het is tenslotte geschreven en eerst gedistribueerd door de rechtbank zelf.

De sense moral, dunkt me, is dat je je eer en goede naam moet verdienen, en niet zomaar kunt eisen. Dat geldt voor Klotenknijper, de armzalige slachtoffer van mijn laster en smaad, maar ook voor de Rechtbank van Eerste Parapluie te Antwerpen. Tot straks.

Zenon Panoussis